อย่าลืมเขา (และอีกหลาย ๆคน เหยื่อ 112)

อย่าลืมเขา

Chiranuch Premchaiporn

๒๙ ธันวาฯ ๕๗ เป็นครั้งแรกที่มีโอกาสได้คุยกับแบงค์ (ปติวัตน์) ดีใจได้มีโอกาสบอกเขาว่า เราได้ฟังเพลงกล่อมที่เขาชนะในการประกวดเพลงกล่อมลูกประจำภาคอีสาน ประเภทประชาชน ได้บอกเขาว่าเขาเก่งมาก อยากเห็นเขาได้มีโอกาสฝึกฝนและพัฒนาความสามารถต่อไป เขายิ้มกว้างและบอกว่าทุกวันนี้เขาก็ยังร้องอยู่ เราถามเขาต่อว่าใครคือศิลปินคนโปรดของเขา เขานิ่งคิดไปอยู่พักใหญ่ เดาว่าคงมีรายชื่อเยอะ ก่อนจะยิ้มแววตาระยิบ บอกว่า "ผมชอบไมค์ ภิรมย์พร โดยเฉพาะเพลงนี้นะ ที่เนื้อเพลงมันขึ้นต้นว่า

"จากแดนอีสานบ้านเกิดเมืองนอน มาเล่นละครบทชีวิตหนัก...มันโดนตรงๆเลยพี่..มาเล่นละครบทชีวิตหนัก.."

ระหว่างห้วงเวลาสั้นๆในห้องพิจารณาคดี แบ็งค์เรียกหาน้องชายมานั่งข้างซ้าย ขณะที่พ่อนั่งอยู่ข้างขวา เหมือนน่าจะเป็นเวลายาวนานแล้วที่เขาไม่ได้มีโอกาสกอดสัมผัสกับพ่อและน้องชาย แบ็งค์และน้องชายฉวยช่วงเวลาแสนสั้นนั้นในการโอบกอดกัน พร้อมกับป้ายปาดน้ำตาทิ้งป็นระยะ มันเป็นความรู้สึกเจ็บปวดทุกครั้งที่เราต้องได้ยิน หรือได้เห็น โทษทัณฑ์อันไม่สมควรเกิดขึ้นกับมนุษย์ธรรมดา การพรากจากอันไม่ควรเกิดขึ้นของครอบครัว หรือผู้เป็นที่รัก

และมันก็ช่างย้อนแย้ง แสนเศร้า ที่โทษทัณฑ์อันนี้ ถูกโบยตีจากสิ่งที่คนกลุ่มหนึ่งอ้างเหตุการกระทำของตนเองว่า "กระทำการในนามของความรัก"

http://time.com/3650981/thailand-lese-majeste-article-112/

"กฏหมายหมิ่นพระบรมเดชานุภาพของไทยมีไว้สำหรับปกป้องราชวงศ์จากการว่าร้ายให้เสียชื่อเสียง แต่ในทางปฏิบัติ มันถูกใช้เป็นเครื่องมือทางการเมืองอันแสนเลว"
...

ละครชีวิต - ไมค์ ภิรมย์พร
https://www.youtube.com/watch?v=bD09MXDGY-s